ประมวลการสอนรายวิชา

ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์

รหัสวิชา HI301 ชื่อวิชา HISTORIOGRAPHY  จำนวนหน่วยกิต 3 

ภาคการศึกษาที่ 2/2557

           ข้อมูลเกี่ยวกับวิชา

คำอธิบายรายวิชา

ศึกษาประวัติศาสตร์ในฐานะเป็นกระบวนการที่ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับอดีตได้รับการผลิตและนำเสนอผ่านงานเขียนทางประวัติศาสตร์ทั้งในโลกตะวันตกและไทยตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18 ถึงปัจจุบัน โดยเน้นการวิเคราะห์และอภิปรายเกี่ยวกับปรัชญาและวิธีวิทยาต่างๆซึ่งมีอิทธิพลต่อการมองอดีตและการเขียนงานทางประวัติศาสตร์ รวมทั้งพัฒนาการของการเขียนงานทางประวัติศาสตร์ซึ่งเกิดขึ้นควบคู่กับความเปลี่ยนแปลงทางสังคม

ผู้สอน   ชื่อ-สกุล อีเมล์ เวลานิสิตเข้าพบ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ศิริพร ดาบเพชร sdabphet@swu.ac.th วันพุธ 11.-30 - 12.30 น.

ห้องเรียน  -  เวลาเรียน: 01110703 พ. 08:30-11:20

วัตถุประสงค์

1. เพื่อให้ผู้เรียนเข้าใจปรัชญาและวิธีวิทยาต่างๆ ที่มีอิทธิพลต่อการเขียนงานทางประวัติศาสตร์ 2. เพื่อให้ผู้เรียนรู้จักงานเขียนทางประวัติศาสตร์ประเภทต่างๆ ทั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันโดยสังเขป 3. เพื่อให้ผู้เรียนมีพื้นฐานการอ่านงานเขียนทางประวัติศาสตร์อย่างมีวิจารณญาณ นำความรู้มาวิเคราะห์งานเขียนประวัติศาสตร์ และเตรียมตัวสำหรับการทำวิจัยต่อไป

การประเมินผลการเรียน

1. การเข้าห้องเรียน (5 คะแนน ) การอภิปรายในชั้นเรียนและทดสอบย่อย (10 คะแนน) 15 คะแนน 2. งานกลุ่ม 2 ชิ้น ( 4-5 คน) (รวมเนื้อหาและการนำเสนอในชั้นเรียน) 20 คะแนน 3. งานเดี่ยว 1 ชิ้น ( เค้าโครงวิจัย 10 - 12 หน้า ) 10 คะแนน 4. สอบกลางภาค 25 คะแนน 5. สอบปลายภาค 30 คะแนน

เกณฑ์การพิจารณาตัดเกรด

100-80= A 79-75 = B+ 74-70 = B 69-65 = C+ 64-60 = C 59-55 = D+ 54 - 50 =D 49-0 =E

เอกสารและสื่อที่ใช้ประกอบการสอน

1. ตำราและเอกสารหลัก ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และสุชาติ สวัสดิ์ศรี, บรรณาธิการ. ปรัชญาประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ : สังคมศาสตร์ปริทัศน์, 2519. นาฎวิภา ชลิตานนท์. ประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2524. นิธิ เอียวศรีวงศ์และอาคม พัฒิยะ. หลักฐานประวัติศาสตร์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : บรรณกิจ.2525. อาร์โนลด์, จอห์น เอช. ประวัติศาสตร์ของประวัติศาสตร์. แปลโดย ไชยันต์ รัชชกูล. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. 2549. วงเดือน นาราสัจจ์. ประวัติศาสตร์: วิธีการและพัฒนาการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.2548. อดิศร ศักดิ์สูง. ความคิดทางประวัติศาสตร์และวิธีวิทยาวิจัย. สงขลา: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ. 2552. 2. เอกสารและข้อมูลสำคัญ ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และสุชาติ สวัสดิ์ศรี, บรรณาธิการ. ประวัติศาสตร์และนักประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น. 2519. วนิดา ทัทเทิล. ประวัติศาสตร์นิพนธ์โลกตะวันตก. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2555. วิศรุต พึ่งสุนทร. ประวัติศาสตร์นิพนธ์ตะวันตกก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2556. สมเกียรติ วันทะนะ. บทความประกอบการสัมมนากึ่งศตวรรษธรรมศาสตร์: 2477-2527 ประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทยสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2527. อานันท์ กาญจนพันธุ์. ความคิดทางประวัติศาสตร์และศาสตร์ของวิธีคิด: รวมบทความทางประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์. 2543. 3.เอกสารและข้อมูลแนะนำ กอร์เดอร์, โยสไตน์. โลกของโซฟี : เส้นทางจินตนาการสู่ประวัติศาสตร์ปรัชญา. กรุงเทพฯ: คบไฟ. 2539. ธงชัย วินิจจะกูล. การเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ของอดีต: ประวัติศาสตร์ใหม่ในประเทศไทยหลัง 14 ตุลาคม. ใน ฉัตรทิพย์ นาถสุภา, บรรณาธิการ. สถานภาพไทยศึกษา: การสำรวจเชิงวิพากษ์. เชียงใหม่: ซิลค์เวอร์ม. 2543. ฉัตรทิพย์ นาถสุภาและสมภพ มานะรังสรรค์, บรรณาธิการ. ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทยจนถึง 2484. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2527. ธงชัย วินิจจะกูล. การศึกษาประวัติศาสตร์แบบ postmodern. ใน กาญจนี ละอองศรี และธเนศ อาภรณ์สุวรรณ, บรรณาธิการ. ลืมโคตรเหง้าก็เผาแผ่นดิน: รวมบทความเนื่องในวาระครบรอบ 60 ปี ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. หน้า 351 – 390. กรุงเทพฯ: มติชน, 2544. ธงชัย วินิจจะกูล. ประวัติศาสตร์ไทยแบบราชาชาตินิยม. ศิลปวัฒนธรรม 23,1 (พฤศจิกายน 2544): 56-65. ธิดา สาระยา. ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ. 2529. บท “จากการเมืองทางปัญญาสู่ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น”และ “ประวัติศาสตร์จากภายใน” นิธิ เอียวศรีวงศ์. กรุงแตก, พระเจ้าตากฯ และประวัติศาสตร์ไทย : ว่าด้วยประวัติศาสตร์และประวัติศาสตร์นิพนธ์. กรุงเทพฯ: มติชน. 2538. บท 1. 200 ปี ของการศึกษาประวัติศาสตร์ไทยและทางข้างหน้า และบท 5. จากสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีถึงสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ นิธิ เอียวศรีวงศ์. ประวัติศาสตร์รัตนโกสินทร์ในพระราชพงศาวดารอยุธยา. กรุงเทพฯ:บรรณกิจ. 2523. เรย์โนลดส์, เครก เจ. ความคิดแหวกแนวของไทย : จิตร ภูมิศักดิ์ และโฉมหน้าของศักดินาไทยในปัจจุบัน. แปลโดย อัญชลี สุสายัณห์. กรุงเทพฯ: อักษรสาส์น. 2534. เรย์โนลด์ส, เครก เจ. ประวัติศาสตร์สังคมคืออะไร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2522. (พิมพ์ซ้ำใน เจ้าสัว ขุนศึก ศักดินา ปัญญาชน และคนสามัญ. 2550 หน้า 55 – 88.) สายชล สัตยานุรักษ์. สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ การสร้างอัตลักษณ์ “เมืองไทย” และ “ชั้น” ของชาวสยาม. กรุงเทพฯ: มติชน. 2546. บท 3 การสร้างอัตลักษณ์เมืองไทย และ บท 4 การสร้างอัตลักษณ์พระมหากษัตริย์. สุเทพ สุนทรเภสัช. มานุษยวิทยากับประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.2540. อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์. การเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์ของชนชั้นผู้นำไทย ตั้งแต่รัชกาลที่ 4 ถึงพุทธศักราช 2475. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2541. บทที่ 2 การก่อตัวของสำนึกทางประวัติศาสตร์แบบใหม่ อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์. ประวัติศาสตร์เพื่อชุมชน : ทิศทางใหม่ของการศึกษาประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, 2548. โอคาชา, ซาเมียร์ ปรัชญาวิทยาศาสตร์โดยสังเขป. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. 2549. Lemon, M.C. Philosophy of History : A Guide for Students. London. Routledge. 2003.

Course Online

-